Çoğu eğitimci, öğrencilerin nota okuma ve çalma konusunda ton ve zaman işaretleri aracılığıyla parçanın genel yapısını da göz önünde bulundurur.
Gözler nota kağıdına bakar, beyin algılayarak yorumlar, işitme ve dokunma hissini uyandırır.
Bütün bunları klavye üzerine aktaracak olan ise uygun kaslar ve dürtüyle emirleri gönderir.
Eller ve parmaklar çalar.
Böylece nota kağıdı üzerinde görülen şekiller işitsel olarak ifade edilir.
Öğrenci bir problemi aşınca başka bir problemle karşılaştığında önceki müzik bilgisine güvenerek devam etmelidir.
Başlangıçta basit müzik notalarının tanıtılması gerekir.
Modern pedagojide olduğu gibi bir çocuğun kelimeleri okuması öğrenme olayına benzer.
Önce kelime grupları, sonra kelimeler ve en son olarak da cümleler öğrenilir.
Bir piyano öğrencisi de önce nota gruplarını, daha sonrasında ise birer birer notaları tanıyabilecektir.
Bir başka deyimle gözlerin hareketi, sayfa boyunca düzenli ve devamlı değildir.
Belirli nota gruplarının üzerinde durup orada sabitleşirler.
Olağan tanımlamayı yapar yapmaz da bir sıçrayışla diğer nota grubunu tanımlamak için dururlar.
Müzik yapısı öğretilirken do- majör tonu temel olarak kullanılır.
Notaları aklınızda tutmak için neşeli, basit bir şarkıları seçebilirsiniz.
Devamlı klavyeye bakmak yerine kitapta yazılı olan notalara bakın.
Notalar ancak böyle öğrenilebilir.
Eğer çok fazla çalışma yapabilirseniz, notaları kulağınızla da belirleyebilirsiniz.
Leave feedback about this